Nieuwe Blog over Ecozone Glanerbrug vanaf 22 oktober 2016 op
glanerbrugecozonenatuurdagboek.blogspot.nl

31 augustus 2016  - Mijmer  end  19.15 - 19. 40

Heideveld Kersdijk

 Gisteren was het een erg mooie nazomerdag. Bijna 25 graden, bijna onbewolkt, bijna geen wind. Ik liep mijn laatste rondje voor dit blog met enige weemoed.
Vreemd dat  dit gebiedje, dichtbij huis, aanvankelijk wat saai leek, zo geweldig veel moois bood, op onverwachte momenten vooral.
Een paar weken geleden liep ik met mijn camera en notitieboekje een beetje te pompedommen, zag eikels groter worden, zag heide paars blijven, hoorde zwaluwen kwetteren. Zo verwend ben ik al, dacht ik, dat dit 'gewoon' voelde, geen spectaculaire vondsten. Totdat ik uit mijn rechter ooghoek ineens een hagedis zag zitten, nee, drie hagedissen, op één paaltje. Wow!! riep ik hardop of in mezelf, dat weet ik niet meer. Stilletjes er op af, een foto van te grote afstand,  floep, hagedissen weg. Jammer, dacht ik, maar toch mooi gezien. Opgeslagen op mijn eigen harde schijf.
Ik liep door en een paar meter verder weer raak. Een hagedis op het volgende paaltje. En drie meter verder nóg eentje. Met meer voorzichtigheid kon ik een paar goede foto's maken,  waaronder een kunstwerkje zelfs...Dag weer goed. Ik geniet er nu nog van.
Het er op uitgaan, bij verschillende weersomstandigheden, bij vorst en tropische hitte, omdat het een opdracht was voor de IVN-gidsencursus, werd tot een er op uitgaan omdat het leuk was, mooi, interessant, twee uur buiten, foto's maken, kijken en nog eens kijken, mensen ontmoeten, honden ontwijken, het me toe-eigenen van een gebied, wat ik 'mijn dagboekgebiedje'  ging noemen. Verschillende vrienden wilden wel eens zien waar ik al die foto's maakte, die op Facebook verschenen, en ook nam ik mijn cursusgroepje mee.
Het leuke was, dat al deze mensen heel erg enthousiast werden over de Kersdijk, zo dichtbij de bebouwde kom van Glanerbrug.  En daar werd ik dan weer blij van.
Een mooie ervaring kortom, die vraagt om een vervolg. Ik denk dat ik een voor mij nieuw gebied ga onderzoeken...het moet wel spannend blijven....tot later!

tot later! ...Landkaartje verlaat Munt

30 augustus 2016  

Meidoorn

Eind van de maand augustus...tot hier loopt de opdracht van mijn cursus. Vandaag nog een mooie ronde gelopen bij prachtig weer, nauwelijks wolken, 22 graden, een heel licht briesje,  en rijpe hazelnoten voor het plukken!

Vlier

Juffer ...

23 augustus 2016, zonovergoten, 27 graden

Hoewel de onderstaande foto's niet aan de Kersdijk zijn gemaakt, wilde ik ze toch graag in het dagboek opnemen. Een rode libel, ik denk de Heidelibel, en een juffer, waarvan ik de naam (nog) niet weet, beide op een blad aan één van de vijvers in Arboretum Poort Bulten. Vandaag was het 27 graden, ideaal weer voor insecten.

Rode Heidelibel (?)

 

 

 

 

 

 

 

17 augustus 2016

De natuur is aan het oppotten lijkt het wel. De vruchten groeien en kleuren, en de dieren houden zich stil, in elk geval veel stiller dan een maand geleden. Nu valt een spechtenlach op, de koolmezen houden zich koest, de tjiftjaf is zijn tekst kwijt.
Toch loop ik telkens weer iets onverwachts tegen het lijf. Gistermiddag bijvoorbeeld had ik mezelf al min of meer tevreden gesteld met een paar enorme felgroene eikels, die op zich best mooi zijn. Op het zandpaadje in het heideveld van de Kersdijk viel mijn oog ineens op iets op een paaltje...drie hagedissen!!! Vervolgens zat er op meerdere paaltjes telkens één hagedis, zodat ik de tijd kon nemen om een goede foto te maken.

Levendbarende hagedis Lacerta vivipara

Deze Levendbarende hagedis kan tot 18 centimeter lang worden. Hij eet kleine insecten en wormen. Deze hagedis houdt een winterslaap, waaruit hij in maart ontwaakt. De mannetjes wat eerder dan de vrouwtjes. In mei wordt er gepaard en drie maanden later worden de jonge dieren geboren. Niet in een eierschaal, zoals bij veel reptielen, maar in een vliesje, waar ze bijna direct uit kruipen.
Het toeval wil dat ik 25 juni in het Needse Achterveld een drachtig vrouwtje zag. De jongen zijn ongeveer 2,5 centimeter bij geboorte en groeien het eerste jaar nog een centimeter erbij. 

Levendbarende hagedis, drachtig vrouwtje - Needse Achterveld

Als een hagedis ruw wordt beetgepakt door dier of mens, kan hij zijn staart afwerpen. Dit heet autotomie. De afgeworpen staart blijft nog even doorbewegen (vergelijk een kip zonder kop, die nog doorrent). Dit leidt de aandacht van de belager af, en zo kan de hagedis ontsnappen. De staart groeit daarna weer aan, maar heeft dan een andere kleur en is wat korter en dikker.

detail van de Levendbarende hagedis,  met twee teken bij poot

12 augustus 2016

regendruppels in spinnenweb op struikheide

 

1 augustus 2016, 15.15 - 16.45 half bewolkt na bui

Helgroene schildwants Palomena viridissima

Met Paula en Chris liep ik weer eens met extra ogen rond. Er was net een enorme bui regen gevallen, de paden stonden nog blank. De sloot die de dag ervoor nog maar 1 tot 2 centimeter water had was gelukkig weer wat voller. Gelukkig, omdat ik er een heleboel visjes in gezien had. Nog steeds zwommen er tientallen.

onbekend dier in het ven- pissebed?

 Bij het mooiste ven vlogen libelles, soms gingen ze even op het kleine strandje zitten zonnen. Eentje zetje eitjes af op het water, twee andere joegen elkaar na. Een prachtige plek, helemaal omzoomd met struiken en bomen, de oever deels met riet en lisdoddes.
Half in het water zit een apart beestje (zie foto). Geen idee wat het is, het lijkt  op een pissebed, maar als ik beter kijk lijkt er een kop met sprieten op te zitten...en als ik dat nazoek hebben pissebedden inderdaad sprieten. Helaas is de foto niet goed genoeg om het beestje op naam te brengen.


                                                                                

naaktslak

Omdat het zo lekker geregend heeft komen de naaktslakken en masse tevoorschijn. Eentje hoorde ik werkelijk knagen aan het blaadje dat hij zo lekker vond...
Ze zitten in de planten maar bewegen zich ook voort over de paden, als het maar vochtig genoeg is.

 

Mais - vrouwelijke bloeiwijze

Op de akker aan de andere kant van het natuurgebiedje groeit Mais. Door het groeizame weer (warm en nat) schiet het werkelijk de lucht in, de stengels zijn meer dan twee meter lang. De vrouwelijke bloem laat zich makkelijk bekijken, voor de mannelijke bloeiwijze moet ik wat zoeken naar een kleinere plant omdat deze bloem helemaal in de top van de stengel groeit.
Mais komt oorspronkelijk uit Midden-Amerika. Columbus bracht de plant mee naar Spanje, van daaruit verspreidde de Mais zich over Europa. In Nederland wordt Mais vooral verbouwd om te dienen als veevoer.

Mais - mannelijke bloeiwijze

31 juli 2016  8.45 - 10.15 uur, 18 graden, bewolkt

Struikheide Calluna vulgaris

De Struikheide, Calluna vulgaris, is uitbundig aan het bloeien. Sinds mijn vorige Kersdijk-ronde is dit het meest opvallend...de licht paarse tint geeft het gebied een zachtere uitstraling, hoewel het vandaag helemaal bewolkt is en de zon zich niet laat zien.
Struikheide groeit op de wat drogere delen van het gebied, de Dopheide bezet de vochtigere plekjes. De Struikheide heeft een paar jaar nodig om tot bloei te komen, 3 à 4 jaar. Kiemen lukt alleen op open grond, en niet in de schaduw. Na ongeveer zeven jaar ontstaan mooie bolvormige struikjes. Nog later wordt de plant steeds houtiger.
Inmiddels is de Dopheide bijna uitgebloeid.

Braam Rubus fruticosus

De Bramen zijn zwart, rijp en uitnodigend om gegeten te worden. Deze keer proef ik er geen, een ander keertje graag.
Ik vroeg me al af of deze sruiken maar door blijven groeien. Op Wikipedia lees ik: 'Alleen de tweejarige stengels dragen vrucht, waarna deze afsterven.' Probleem leek weer opgelost.

Maar toch: 'De braam is door zijn stekels redelijk beschermd tegen de vraat van grote grazers. Wanneer hij eenmaal aangeslagen is, neemt hij meer en meer ruimte in. Dit biedt dan tevens de gelegenheid aan bomen als de eik om tot wasdom te komen.'

Zweefvlieg op De Akkerwinde, Convolvulus arvensis L.

De Akkerwinde groeit langs het paadje naar de Kersdijk. De bloemen zijn prachtig zacht wit, en de bladeren hebben een speciaal model, pijlvormig.
Over de naamgeving: De hoofdletter L. achter de naam geeft aan, dat Linnaeus deze plant als eerste officieel beschreven heeft. In het arboretum De Dreijen (Wageningen) kwam ik onlangs zijn beeltenis tegen.

Carl Linnaeus  1707 - 1778

Uit Wikipedia: In september 1735  kwam Linnaeus bij George Clifford in dienst en richtte  zijn aandacht vooral op de systematiek van het plantenrijk. In 1753 kon hij  Species plantarum laten uitgeven. Dit is het eerste werk waarin de binominale nomenclatuur systematisch is doorgevoerd. Elke soort kreeg behalve een geslachtsnaam ook een toenaam (soortaanduiding). Dit namenstelsel van Linnaeus werd nog voor zijn dood door de meeste botanici en zoölogen overgenomen. Species plantarum geldt tegenwoordig als het officiële beginpunt van de binominale nomenclatuur voor planten, zoals sinds 1905 geregeld in de Règles internationales de la nomenclature botanique, later International Code of Botanical Nomenclature. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Carolus_Linnaeus)

Bij het Babybos is laatst een insectenhotel gebouwd. Het bestaat uit een stuk of veertig kastjes, die gevuld zijn met natuurlijke materialen zoals bamboestengels, hooi, dennenappels, takjes, enz. Aan beide kanten afgedicht met een stuk gaas, met openingen die groot genoeg zijn voor bijen, hommels, vliegen...
De hokjes zitten er nu een paar weken in en ik ben al een aantal keren gaan kijken, maar trof nog geen gasten aan.

21 juli 2016,  deel twee

Na het verhaal over het Gentiaanblauwtje en de foto's van de Klokjesgentianen was ik nog niet in de gelegenheid te kijken of er al eitjes gelegd zijn...wordt vervolgd!

Moeraswolfsklauw Lycopodiella inundata

Een bijzondere plant die ik eindelijk vond in de Kersdijk is de Moeraswolfsklauw. Ik denk dat ik voordat ik aan de IVN-cursus begon er gewoon overheen gelopen zou zijn, of het plantje over het hoofd gezien zou hebben. Nu echter valt mijn oog steeds meer op allerlei verschillende kleuren, vormen, bewegingen, en bij veel van dat alles ratelen mijn hersens vervolgens; hé, ken ik die plant, zag ik die vlinder niet al eens, hoe heet-ie ook al weer? En dan een foto, een notitie in mijn boekje, om thuis verder uit te pluizen en na te genieten.
Terug naar de Moeraswolfsklauw. Alleen al vanwege de náám wilde ik hem vinden. De vorm schijnt op een wolfvenklauw te lijken... dan wel een jonkie. De plant groeit op en direct langs de paden in geplagde natte heiden. Daar vond ik hem ook, aan het vennetje waar ook de Klokjesgentianen staan.

Beenbreek en Dopheide

  De Beenbreek vind ik ook in dit gebied, al bijna uitgebloeid. Het is een zeldzame plant, maar hier staan er heel wat. Ook in het Buurserzand vond ik er tientallen. Beenbreek is een soort van voedselarme, natte en vochtige delen in heide- en veenstreken. Opvallend zijn de gele trosvormige bloeiwijzen. Minstens zo opvallend zijn de helder-oranje vruchten die daarna verschijnen. Het is een kleur die je niet zo vaak ziet, en daardoor bijzonder.


Op onderstaand kaartje is te zien waar de Beenbreek gevonden is. Ná 2010 de rode blokjes.
Een atlasblok is een gebied van 5 x 5 kilometer. Deze blokken worden gebruikt bij inventarisatie van planten en dieren.

kaartje met atlasblokken, verspreiding Beenbreek

Nationale Databank Flora en Fauna

 

 heidelibel

En weer een nieuwe soort, die ik niet helemaal op naam kan brengen. De foto is niet scherp genoeg, en het blijkt dat de poten een identificatie-kenmerk zijn. Helaas op deze foto geen pootjes te zien. In elk geval is het een mannetje van één van de negen in Nederland voorkomende Heidelibellen.

 Een grappige vondst is dit ei. Op de schaal zijn duidelijk sporen te zien van tandjes. Welk dier dit ei opgepeuzeld heeft weet ik niet....

Opgepeuzeld ei

21 juli 2016   9.10 - 12.15 uur,  25 - 28 graden

Klokjesgentiaan Gentiana pneumonanthe

Midden in de zomer, die nu toch echt wel zomer heten mag, verschijnen deze prachtige bloemen, de klokjesgentianen, aan de rand van een vennetje in de Kersdijk. Ze groeien erg langzaam, doen er een aantal jaren over om tot bloei te komen. In de winter trekken ze zich terug, dat wil zeggen: de plant sterft bovengronds af maar onder de grond blijft het wortelstelsel intact. In het late voorjaar lopen ze dan weer uit. De jonge plantjes zijn een paar centimeter hoog, per stengel vier of zes blaadjes. De oudere exemplaren kunnen tot vijftig centimeter lang worden en bloeien.

Een mooi verhaal over een unieke samenwerking in de natuur is het verhaal over het Gentiaanblauwtje. Dit verhaal gebruikte ik eerder in de cursus voor landschapsgids, die ik twee jaar geleden volgde.

De meeste mensen zijn denk ik helemaal opgetogen als ze een ree of een vos zien tijdens hun wandeling in het Buurserzand. Wat een prachtige dieren! En je ziet ze inderdaad lang niet altijd, je moet een beetje geluk hebben.

Maar een echt bijzondere ontmoeting zou je kunnen hebben met een vlindertje, en over dat fladderbeestje wil ik jullie wat meer vertellen.

Het gaat om het Gentiaanblauwtje. Dat is een blauw/bruinig vlindertje met een heel bijzondere voortplanting. Om volwassen vlinders te krijgen moet er ten eerste een bepaald plantje voor ze zijn, en ten tweede een bepaalde mierensoort.

Van het plantje heeft de vlinder zijn naam gekregen. Dat plantje is namelijk de Klokjesgentiaan, een heel mooi donkerblauw bloeiend plantje, dat in het Buurserzand groeit. Het bloeit van juli tot september en is te vinden op natte, zure grond in heidegebieden, lage graslanden of blauwgraslanden. Voor het plantje is het belangrijk dat de begroeiing rondom niet te hoog is. Daarom zie je hem vaak langs paadjes of bij afgeplagde stukjes hei.

Waarom is nu dit plantje zo belangrijk?

De vlinder zet haar eitjes af op de ongeopende bloemen van de Klokjesgentiaan. En dan let de vlinder er ook nog op dat de bloem zo hoog mogelijk boven de rest uitsteekt en dat het plantje in de buurt van een mierennest staat.

De eitjes zijn kleine, spierwitte bolletjes, die mooi afsteken tegen het donkerblauw van de bloem.

Als de eitjes uitkomen vreten de rupsen zich naar het vruchtbeginsel toe. Als ze genoeg gegeten hebben laten ze zich op de grond vallen. Niet alle rupsen redden het, er is op één  plant te weinig voedsel.

Nu komt het tweede dier om de hoek kijken, dat nodig is om het Gentiaanblauwtje groot te laten worden. Het is een knoopmier, vaak de Bossteekmier.

Ik vertelde al, dat de plant in de buurt van een mierennest moet staan. Dat mierennest is klein, en ligt verstopt tussen de vegetatie. ‘In de buurt van’ is hier een paar meter, dus dat luistert nogal nauw.

De rups ligt op de grond en een Bossteekmier komt langs…en adopteert de rups. Hij neemt de rups mee naar het mierennest, waar de rups verzorgd wordt. De rups scheidt een zoetig goedje af, waar de mieren van snoepen. Maar de rups eet stiekem het voedsel dat eigenlijk bestemd is voor de mierenlarven, en ook de mierenlarven zelf…

Na ruim 300 dagen verpopt de rups zich. Het popstadium duurt ongeveer drie weken.

Als  hij  dan eindelijk een vlinder is geworden moet hij  of zij maken dat hij wegkomt uit het nest, want de mieren zien de vlinder als een vijand.

 De echte vlinder leeft nog maar 7 tot 14 dagen…. in die tijd moet er gepaard worden en weer een goede plant gevonden worden om eitjes af te kunnen zetten.

Klokjesgentiaan en Dopheide

12 juli 2016  8.40 - 11.15, 15 graden, half bewolkt, winderig

Landkaartje  Araschnia levana  zomer-generatie

Het verhaal van het Landkaartje is weer een aparte historie. In de natuur is elk wonder nog wonderbaarlijker dan je eerst dacht:
Deze vlindersoort werd door Linnaeus van twee verschillende namen voorzien. Er is namelijk een heel groot verschil tussen de lentevorm en de zomervorm,en Linnaeus dacht met twee verschillende soorten te doen te hebben.
Wie ooit op het idee kwam uit te zoeken of rupsen in een andere vlinder veranderen in voorjaar of zomer? Dat kon ik helaas niet vinden. De daglengte en de temperatuur tijdens het rups- en popstadium bepalen welke vorm vlinder uitkomt. In de zomer is dat de donkere vorm. In het voorjaar ziet de vlinder er totaal anders uit,deze lijkt op de Gehakkelde aurelia!

Landkaartje zomervorm

De zomervorm (forma prorsa) is ook wat groter dan de lentevorm (forma levana). 
Dit verschijnsel van twee verschillende vormen voor één soort heet seizoensdimorfie.
In mijn Readers Digest vlinderboek staat dat de zomervorm vliegt vanaf eind juli. Dit boek is uit 1983. Een teken dat gegevens niet statisch zijn; klimaatverandering!
De Veldgids Dagvlinders van Natuurmonumenten uit 2002 geeft aan dat ze vanaf begin juli vliegen. En op Vlindernet.nl tenslotte zie ik, dat de top van de zomergeneratie toch in augustus te verwachten is. Ik heb dus een vroeg exemplaar gezien.


Onderweg zie ik een aantal Koevinkjes, nog zo'n mooie vlinder.

Koevinkje  Aphantopus hyperantus

Het Koevinkje hoort bij de Zandoogjes, die allemaal oogvlekken aan de boven- of onderkant van de vleugels hebben. Dit zou vijanden moeten misleiden, namelijk dat dáár ergens de kop zit, want doorvliegen met een stukje uit de vleugel lukt nu eenmaal beter dan vliegen zonder kop. Het vrouwtje legt haar eieren al vliegend. Rupsen eten gras, het liefst 's nachts. Als ze verstoord worden laten ze zich op de grond vallen. Nog zo'n overlevingsstrategie.

Berkenboompjes omgezaagd

In de Kersdijk zijn veel jonge Berken omgezaagd. Waarschijnlijk heeft de terreinbeheerder dat gedaan, om de heide niet te laten verbossen. De afgezaagde, inmiddels verdorde boompjes lagen nog her en der. Misschien een reden dat ik daar vandaag vrij weinig leven waarnam?

Lijsterbes aan het rijpen

Langs het Ecopad staan veel struiken en kleine bomen, zo ook een aantal Lijsterbessen. Ze zijn al aardig op kleur, maar hebben nog wel even tijd nodig tot ze koraalrood - en  rijp - zijn. Vogels en zoogdieren eten ze dan graag.

Kamperfoelie   Lonicera xylosteum

 Een bloeiende Kamperfoelie is een lust voor het oog en een genot voor de neus...! Heerlijk ruikt deze plant. Meestal pas in de avond 'actief ' , trekt met zijn geur onder andere nachtvlinders aan.

2 juli 2016, 14.30 - 17.00 uur, half bewolkt, regen, onweer, 14 - 18 graden

Geheel in lijn met het vreemde weer van de laatste weken was vandaag ook weer zo'n dag: fris, even later warm, zwaar bewolkt, onweer, forse buien, dan weer zon en droog. In de twee en een half uur dat ik onderweg was, maakte ik dit allemaal mee. De koeien die grazen in de wei in de Kersdijk stonden met hun achterwerk naar de wind en buien toe, en bleven nog even zo staan, ook toen de ergste bui over getrokken was.

vreemd weer de laatste tijd

Ik vertrok toen het nog droog was en zag een konijn in de Ecozone, heerlijk aan het zonnen, en even later aan het knabbelen van een grasspriet.

Een heerlijk gezicht, ik zette het filmpje ook op Facebook.
Er vliegen behoorlijk wat Bruine zandoogjes rond in de Ecozone en langs het weidepad naar de Kersdijk. In de Kersdijk zelf zag ik vooral Heideblauwtjes! Ze laten zich vrij makkelijk bekijken en fotograferen, ik denk omdat het niet zo warm was.

Heideblauwtje Plebeius argus

Als het Heideblauwtje vliegt, fladdert hij erg snel. Ik lees in één van mijn boeken dat dat past bij de dagvlinderfamilie van de Lycaenidae. Hiertoe horen de Blauwtjes, de Vuurvlinders en de Kleine pages.
De rupsen van het Heideblauwtje bezitten een honingklier, waaruit ze een zoete vloeistof afscheiden. Mieren zijn hier gek op. De mieren beschermen als tegenprestatie de rupsen tegen roofzuchtige vliegen, wespen en wantsen. Soms brengen de mieren de rupsen zelfs naar een geschikte voedselplant, dit heet: 'weiden'.
Het Heideblauwtje heeft als voedselplant vlinderbloemigen, zoals gaspeldoorn, brem, dop- en struikheide, rolklaver.
Zoals bij veel insecten is het op naam brengen soms erg lastig.





De regen van de laatste weken laat zijn sporen na. Ik heb het hier nog niet zó nat gezien, zelfs in de wintermaanden niet. Alle paden zijn nat en eigenlijk niet begaanbaar zonder hoge schoenen of laarzen.
Na de bui is het weer opgeklaard en alles vliegt weer rond alsof er niets gebeurd is. Ook de vogels zingen weer, ik hoor de boompieper, een winterkoninkje, de tjiftjaf, overvliegende scholeksters.

ven goed gevuld na overvloedige regen

Geaderd witje Pieris napi

Het Klein geaderd witje is bijna groen...in het Engels heet hij dan ook: Green-veined White, Groen geaderd witje.
Dit exemplaar is een 'tweede generatie', dat wil zeggen een jong van dit seizoen. De ouders overwinterden als pop, kwamen uit, paarden, en legden eitjes. Dat werden rupsen en die vervolgens poppen... met deze prachtige vlinder als resultaat. Hij kan ongeveer een maand oud worden.

Vijverjuffer Lestes sponsa

26 juni 2016  16.00 - 18.30, half bewolkt, weinig wind na regenbui, 16 graden

Het schijnt zomer te zijn. Afgelopen week bleek dat twee dagen uit de temperatuur, boven de dertig graden! Verder heel veel zware buien, onweer, benauwd, bewolkt, grote temperatuurwisselingen. 

Ik verwachtte niet al te veel vandaag, maar was toch zeer benieuwd of ik bij het nieuw ontdekte ven wat bijzonders zou aantreffen.

De lokatie is erg mooi, ingebost als het ware, moeilijk te vinden achter een Twents landhek en dan nog een min of meer onbegaanbaar paadje. Ik zag een stuk of drie Glazenmakers, achter elkaar aan vliegend langs de rand van het ven. Zo nu en dan kwamen ze in het zand zitten, daar kon ik een foto maken.  Wat wetenswaardigheden over libellen: ze voeden zich met andere insecten, die ze in de vlucht vangen. Dat doen ze met hun poten, die borstels hebben. Tijdens het jagen houden ze die poten naar voren gericht en maken er een soort vangkorfje van. Het mannetje verdedigt zijn territorium tegen andere mannetjes. Een libel heeft vier vleugels die onafhankelijk van elkaar kúnnen werken.

Glazenmaker Orthetrum cancellatum mannetje

 

 

De vorige keer hoorde ik hier veel kikkers kwaken, nu was het stil. Langs het grotere pad, evenwijdig aan de Kersdijk, loopt een diepe sloot. Het water stroomde er behoorlijk hard doorheen, met klaterende geluiden als gevolg. De paden in de Kersdijk waren ook weer - als vanouds - modderig.

Hazelaar met hazelnoten in wording

Aan het pad naar het ven staan onder meer wat Hazelaars, waarin al hazelnoten in wording te zien zijn. Wat een grappige vormen, doet me denken aan een oud vrouwtje met een kapje tegen de regen.

het nieuw ontdekte ven

Groot dikkopje Ochlodes venata

In het 'echte' Kersdijk gebied vind ik een aantal Groot Dikkopjes die lekker aan het zonnen zijn. Prachtige kleuren hebben ze. En hun antennes hebben geen knopje maar een knotsje (iets groter dan een knopje). Nachtvlinders hebben geen knopjes, geen knots

jes, maar geveerde uiteinden. Ook nachtvlinders die overdag vliegen zijn zo herkenbaar.

Ik moet er voor de eerlijkheid nog bij vermelden dat het op naam brengen van insecten een hachelijke onderneming is. Zo lijkt het Groot Dikkopje op de Kommavlinder. Het Klein Dikkopje lijkt op het Geel Dikkopje, en het verschil zit in de onderkant van de antennes...Een slag om de arm is dus op zijn plaats. En van sommige soorten heb ik werkelijk geen idee hoe ze heten. 

Aan het Ecopad staan wat prachtige gele bloemen, echte bijenverleiders:

19 juni 2016 (vervolg)

Na de korte uitweiding over water in Glanerbrug nu écht naar de Kersdijk. Ik ontmoette twee mensen die mij op een wat afgelegen ven wezen. Daar zal ik in de volgende blog wat meer over schrijven. In elk geval lijkt het me een zeer mooie aanvulling op het terrein dat ik inmiddels een beetje begin te kennen. Er is een tussendoor paadje naar de camping; vandaag stonden er in het weitje koeien te grazen.

pad naar camping

Het is bijna zomer en de insecten zoemen en wriemelen er op los. Hommels,bijen, vliegen, torren, vlinders, mieren... het zijn er  niet alleen heel veel in aantal, maar vooral ook in soorten. Het op naam brengen is vaak lastig. Zo zijn er zweefvliegen die zich als hommel verkleden (dat heet mimicry). En er zijn vlinders die tot de Blauwtjes horen, die niet blauw zijn, maar bruin. En nachtvlinders die overdag rondvliegen. En Juffers die alleen het laatste stuk van hun lijf een blauw stukje hebben en daarom Lantaarntje heten, maar niet, wanneer ze toevallig ook rode ogen hebben, want dan zijn het Roodoogjuffers.... en die zijn weer gesplitst in Grote roodoogjuffers en Kleine roodoogjuffers. Ik vind het dan ook niet heel verontrustend als ik een bepaald insect niet direct op naam weet te brengen.

Wat ik zoals tegenkwam:

Soldaatje

Al deze insecten kleiner dan 2 centimeter.

Dan nu een insect wat ik wél op naam kan brengen, namelijk het Heideblauwtje. Deze foto's maakte ik eergisteren in Lievelde, waar we met het IVN een voorwandeling liepen in het Grijze Veld. Maar in de Kersdijk zag ik ze ook, echter nog niet in grote aantallen.

parende Heideblauwtjes op Dopheide

Heideblauwtje Plebejus argus - mannetje

De Heideblauwtjes vliegen van half juni tot half augustus. Het mannetje is blauw en het vrouwtje bruin. Op Vlindernet.nl lees ik: De vlinders voeden zich vooral met nectar van gewone dophei, struikhei en muizenoor. De mannetjes zoeken naar vrouwtjes door het maken van patrouillevluchten of het vertonen van territoriaal gedrag. De vlinders komen vaak 's avonds bijeen in bijvoorbeeld een pol pijpenstrootje en vormen daar een slaapgezelschap. En om nog een voorbeeld te geven dat het lastig is, om insecten goed op naam te brengen: Voor het meest zekere determinatiekenmerk moet een mannetje voorzichtig gevangen worden. Met een loep is dan te zien dat de scheen van de voorpoot een krachtige spoor heeft. (Anders is het namelijk een Vals Heideblauwtje...!)

Nog steeds zingen de vogels. Op deze korte opname is onder meer de zanglijster te horen (...denk ik...)

Dopheide Erica teralix

Langzaam aan komt de Dopheide in bloei. De Struikheide echter neemt in de Kersdijk de meeste plaats in. Dopheide heeft een voorkeur voor een iets nattere standplaats.

Dopheide Erica tetralix